της ομάδας Μπάσκετ προμίνι του Παγκρατίου Αλέξανδρος Σπατούλας . Στην πρώτη του συνέντευξη μιλάει για τους αγώνες, τον προπονητή του , του συμπαίχτες του και βέβαια ξεδιπλώνει τα συναισθηματά του μετά μάλιστα και την ιστορική νίνη που πέτυχε η ομάδα απέναντι στον Πανιώνιο.
Ερ- Ποιά συναισθήματα σας κυρίευσαν με την λήξη του τελικού;
Απ- Το συναίσθημα που σε κυριεύει εκίνη τη στιγμή είναι η χαρά . Είναι πολύ ωραίο να νιώθεις και κυρίως να ζείς την τελευταία στιγμή μιας πορείας που στο τέλος είχε την καλύτερη κατάληξη . Δεν θα ξεχασω ποτέ τα χαμόγελα όλων μας . Είναι οτι το καλύτερο .
Ερ- Τι πιστεύεις οτι σας οδήγησε σε αυτη τη πορεία και σας έκανε τόσο καλή ομάδα ;
Απ- Εμείς είμαστε παιδιά . Τώρα μαθαίνουμε Μπάσκετ. Πάντα χρειάζεται ένας οδηγός . Αυτός για όλους μας είναι ο προπονητής μας . Ο κ. Νίκος Λατρόβαλης μας έχει δύο χρόνια και είμαστε η δέυτερη οικογενιεά του . Μας αγαπάει , μας φωνάζει , μας καθοδηγεί . Είναι σκληρός αλλά δίκαιος . Και ο ίδιος μολις σφύριξε ο διαιτητής χαμογελούσε όπως και εμείς . Το ίδιο και ο βοηθός του ο κ. Γιώργος Λιτόπουλος .Η πίστη μας ήταν το δεύτερο εφόδιο σε αυτή τη χρονιά . Και όπως έλεγε πριν απο κάθε παιχνίδι ο προπονητής μας ΄΄ παίξτε σαν να είναι το τελευταίο σας παιχνίδι ΄΄.
Ερ- Ποιό παιχνίδι σου έμεινε ;
Απ- Το παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό στα ημιτελικά αλλά και ο τελικός με τον Πανιώνιο . Εκαντοντάδες σφυγμοί και μεγάλη αγωνία .Ευτυχώς στο τελικό ο ψηλός μας , ο Άγγελος Τσαναι καθάρισε το παιχνίδι και ο μικρότερος της παρέας ο Πέτρος Ποντικόπουλος έβαλε τη τελευταία βολή και κερδίσαμε με έναν πόντο διαφορά. Εγω προσωπικά αφιερώνω αυτό το κύπελλο στον φίλο και τραυματία Ορέστη Μποζιάρη ο οποίος μπορεί να έχασε τον τελικό αλλά όλη τη χρονιά έδωσε τον καλύτερο ευατό του .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου